Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer 21 mei. Ongelooflijk gewoon dat het nu 17 jaar geleden is dat je bij ons vandaan ging. Maar gelukkig leef je nog bij veel mensen. Dat hebben we vandaag ook al weer gemerkt. Mensen die bloemen hebben gebracht of andere dingen. Vanmorgen ook gespreid wat visite gehad. Helaas kunnen we nu niet buiten zitten vanwege het weer. Volgens mij is dit de eerste 21 mei waarbij we niet buiten kunnen zitten.
Gisteren kwam er via Facebook van Bram Hamstra een bericht over jou binnen. Wilma refereerde er ook al aan zie ik net.
We kregen dat bericht via een andere kennis van je binnen en dat bericht maakte heel veel indruk op me.
Ik heb het gekopieerd en plaats het daarom heel graag. Bram had er een foto van het reisje bijgedaan.
Hieronder staat het voor ons prachtige verhaal van Bram.
Toen ma en ik dit lazen kwamen er toch weer bepaalde herinneringen bij ons boven.
Dit is wat Bram over je op Facebook plaatste:

De foto gaat de oude doos in
Nu we een voorzichtig begin hebben gemaakt met het opruimen van schoolse zaken komt ook deze foto in beeld. De foto hangt al jaren boven mijn bureau. De foto vervaagt, verkrult, maar al tijden durf ik de foto niet weg te gooien. De foto is genomen tijdens de excursie van klas 2 naar Amsterdam. Met Lisette, Walter, Jasper en Maurice aan de koffie op het Waterlooplein. Klas 2 had nooit een excursie, Gabriëlle van Bemmelen en ik kwamen met het idee om daar verandering in aan te brengen, wij "stadsen " durfde het wel aan om met klas 2 naar Amsterdam te gaan. Het werd een groot succes en een jaarlijkse traditie. Maurice, pontificaal in het midden op de foto , kon de eerste jaren niet mee, dat was voorbehouden aan mentoren klas 2 en docenten ak/gs. Door een opdracht te verzinnen om buitenlandse toeristen in het Engels te interviewen kon ook Maurice mee, hij was enorm in zijn sas. Op het Waterloopleinkwamen we dankzij Maurice ook in gesprek met de eigenaar van een tattooshop, Maurice hielp en passant nog even om een zware kast te slopen, een fluitje van een cent. Later kwam ik door toeval achter dat de eigenaar van de tattooshop ook de voorzitter van de Amsterdamse Hells Angels was. Geen lekkere jongen dus , maar aan de andere kant met Maurice aan je zij waande je ook in Amsterdam uitermate veilig. Maurice verongelukte in 2004 met de motor in een scherpe bocht bij Heino, op weg naar huis in Staphorst. Het had een enorme impact op de school, een diep trieste gebeurtenis. Een kopie van een foto met veel herinneringen, ik gooi de foto toch nog maar niet weg. 

21e... ik merk dat ik met deze datum me toch minder verbonden voel dan de vrijdag na Hemelvaart... maar toch 17 jaar geleden alweer. MOoi dat Bram Hamstra je vandaag memoreerde vergezeld van een foto van jullie excursie in Amsterdam.
Vandaag ook 'n gesprekje met mijn mentorklas over afsluitende actviteit... misschien wordt het wel Hellendoorn... ga je dan mee? In mijn gedachten absoluut. Ook zo'n "kip-trip"... Liefs 

Dag mijn lieve jongen,

Het is nu vrijdagavond na Hemelvaartsdag en ongeveer op het uur dat de politie ons het rampzalige bericht bracht. Al is de datum niet hetzelfde, het voelt steeds weer zo verdrietig op dit tijdstip.
Fijn dat Wilma jou niet vergeet, maar ook je andere vriendin uit Borculo niet.
Fijn dat deze collega's nog altijd ook je vrienden zijn.
Knuffel van ma. 

vrijdag na Hemelvaartsdag.
Een andere dag dan anders in het Lochemse. Al voor het 2e jaar geen Keidagen...
Maar één ding blijft wel altijd hetzelfde sinds die ene dag, nu alweer 17 jaar geleden. Het waren jouw laatste Keidagen. Na een bezoekje aan de kermis, dat had je immers aantal leerlingen beloofd, kwam je niet meer thuis. Het blijft nog altijd een raadsel voor me hoe dit heeft kunnen gebeuren dat jij die ene bocht niet doorkwam met de motor, zoals het hoorde...

Waar je ook bent, of ook niet, we denken nog vaak aan je!

Wilma 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is het Hemelvaartsdag. Voor ma en mij altijd een vorm van een beladen dag. Het waarom is duidelijk. De vrijdag na Hemelvaart was het voor jou ook "hemelvaart" en voelt als een soort van vooraankondiging voor mij in dit geval. Zo is de herinnering. In welke vorm deze "hemel" bestaat laten we maar in het midden, maar het houdt mijn herinneringen aan jou gewoon warm.
Pasgeleden hebben we afscheid genomen van onze vriendin Klaasje met wie we altijd heel erg goed over jou als persoon konden praten.
Op het moment van jouw afscheid was zij in Chili, maar later was zij ons altijd als steun als het ging over verlies van dierbaren en natuurlijk speelden de dagelijkse dingen gewoon een rol.
Als er een "hemel" is waarbij wij elkaar weer zullen treffen, dan ben je haar vast ook tegengekomen en je zult haar vast begroet hebben.
Ook je vriend Hendrik zijn sterfdag was afgelopen maandag. Een moeilijke dag voor Cissy natuurlijk, maar misschien hebben jullie "daarboven" nog even op de mat gestaan.
Raar eigenlijk dat wij ons leven "daarboven" op dezelfde manier zouden willen doorzetten in onze gedachten.
Wat voor de één als een zekerheid voelt, blijft het voor de ander een raadsel. Maar het heeft allebei te maken met het willen vasthouden van wat je hier hebt denk ik. Maar niet te veel over nadenken denk ik dan maar.
Ma en ik gaan nu even naar jou toe om de bloemen te verzorgen. Dat is wat je moeder met en uit liefde voor je doet en kan doen.
maar ik weet dat je dat fijn vindt en haar daarvoor een knuffel zou willen geven. Die knuffel die jij haar vaak even gaf, mist ze nog elke dag Maurice.
En nu maar morgenavond in herinnering blijven houden, ook al is het niet de 21ste mei. De vrijdagavond na Hemelvaart zal altijd in onze gedachten blijven.
Dag Maurice. Dikke knuffel van ma. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu van april en volgende maand al weer 21 mei. Dan alweer een jaar verder vanaf 2004.
Maar zo ver is het nog niet.
Gisteren hebben ma en ik onze eerste vaccinatie gekregen tegen corona. Gelukkig heb jij nooit een pandemie meegemaakt en voor ons is dit ook totaal iets nieuws. Ongelooflijk al meer dan een jaar "opgesloten" te zitten, al hebben wij nog behoorlijk veel vrijheid.
Hopelijk geeft de vaccinatie ons meer veiligheid en vrijheid.

Na de vaccinatie weer richting Meppel en daar afscheid genomen van één van onze beste vriendinnen die ongeneeslijk ziek is en er alles aan heeft gedaan om hier nog te kunnen blijven, maar helaas.
Als er een "boven" bestaat, hoop ik dat jullie elkaar ook weer treffen om bij te praten. Zij heeft altijd met ons meegeleefd met het verdriet dat we over jou hadden en het was fijn om over jou bij haar een luisterend oor te vinden. Dat zullen we zeker missen. Einde van een mooie vriendschap. Je weet gelukkig wel over wie ik het heb.
Eigenlijk dringt dit afscheid nog niet goed tot me door, maar ik weet dat haar einde nabij is. Wat leed en pijn betreft is dit ook het beste, maar ieder mens wil toch graag zolang mogelijk leven.
We zullen haar missen. Ook op 21 mei kwam ze altijd met bloemen voor jou. Dat zullen we ook missen.

Moeder heeft net weer nieuwe roosjes voor je gehaald die we je zo komen brengen.
Dag Maurice. We missen je nog elke dag. Dikke knuffel en kus van je moeder. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag is een bijzondere dag voor mij. Waarom? Op 3 april 1961 is mijn vader op 42 jarige leeftijd overleden. Dat is nu dus 60 jaar geleden. Het was toen op 3 april Tweede Paasdag. Die dag blijft me mijn hele leven al bij, al was het niet op de zelfde datum.
Of jij mijn vader "daarboven" bent tegengekomen, blijft voor mij voorlopig een vraag. Misschien zal ik er ooit een antwoord op krijgen wanneer we elkaar "later" weer "tegen mochten komen". Op dit moment is deze gedachte in ieder een vorm van "zekerheid" om je mijn berichtjes te kunnen blijven sturen. Simpel gezegd: afwachten dus maar.
Ik herinner me dat het die dag ook mooi weer was en in gezelschap van mijn vriendengroep van toen kwam de buurman mij ophalen om me te vertellen dat mijn vader aan een hartstilstand was overleden. Je hebt dit natuurlijk ook wel van mij gehoord. Ik heb het altijd jammer gevonden dat jij mijn vader nooit hebt gekend.
Vandaag is het 60 jaar geleden, maar als ik de herinnering weer naar boven haal, voelt het weer als de dag van gisteren, omdat het mijn hele leven toch mede heeft bepaald.
Overmorgen, Tweede Paasdag dus, zal ik weer aan mijn vader denken, omdat deze dag altijd ook de dag van mijn vaders overlijden zal blijven.
Maar ik laat je ook weten dat er geen dag voorbijgaat dat ik niet aan jou denk. Soms is het een praten over jou met iemand of nog iets lezen hier over jou, maar in de meeste gevallen is het in mijn gedachten dat je altijd in mijn gedachten bent of blijft. Die gedachten zijn vaak herinneringen die ik op mijn eigen manier koester. Ook zijn er soms gebeurtenissen die ik in mijn gedachten associeer met jou als persoon of met dingen die jij ook deed. En zeker ook als ik hier oud-klasgenootjes van vroeger tegenkom, denk ik gelijk aan jou.

Daarom ook fijn te lezen hoe Helma jou heeft geschreven. Zij had ook haar eigen relatie met jou en in dit geval gaat het om de moeder van je oud-studiegenoot Martijn die op haar manier aangeeft hoe zij ook nog aan je denkt. Als ik zulke dingen lees, ontstaat er gewoon een vorm van ontroering bij me. Zo fijn te lezen hoe mensen toch nog aan je denken.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Hallo Maurice.
Vandaag moest ik ineens aan je denken. Waardoor?Ik weet t niet.
Misschien door de verhalen van Martijn, over het lesgeven in corona tijd. Hoe zou jij dit allemaal hebben ervaren?
Lieve groeten uit Hengelo. 

Dag mijn lieve jongen,

Ma en ik zijn net weer thuis van een bezoek aan je oom. Dat was erg gezellig. We moeten natuurlijk afstand houden van elkaar als we daar op bezoek zijn. Ik kan me voorstellen dat je geen idee hebt waar het om gaat in dit geval, maar ik heb het er eerder met je over gehad. De hele wereld draait om Corona. Je hebt deze ervaring nooit meegemaakt, omdat het voor verschillende generaties een onbekend fenomeen was. Maar het blijft een vervelende ervaring en gelukkig wordt er nu gevaccineerd en hopelijk brengt dat uitkomst.

Vandaag het begin van de lente en ik hoop dat dit de mensen weer zal opvrolijken. Het is buiten nog wel behoorlijk fris. Volgend weekend wordt de klok weer verzet en dan worden de avonden weer wat langer ook. Voor de jonge mensen zal dit als minder prettig worden ervaren door de instelling van de avondklok. Ook iets wat jij alleen maar kent uit de geschiedenisboekjes over de Tweede Wereldoorlog, maar nu geldend voor ons. Dit is natuurlijk niet helemaal te vergelijken vanwege verschillende situaties, maar de mensen voelen zich toch beperkt in hun vrijheid, al dient het nu een heel ander doel.

Je vriendin uit Borculo heeft nog niet gebeld, maar dat zal zeker nog gebeuren en dat zullen we weer heel wat "nieuwtjes" uitwisselen en ook vaak herinneringen aan jou.
We zullen weer zien.

Heel veel liefs van ons en dikke knuffel en kus van ma.

Ik zou nog zoveel willen zeggen, maar ik hoop dat je telepathische gave hebt om mijn gedachten te lezen.
Dag Maurice, 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Het lijkt vandaag op lente. De zon schijnt en de voorjaarsbloempjes steken overal hun kopjes weer boven het maaiveld uit. Dat is een prachtig gezicht. lag vorige week zondag nog overal sneeuw, nu is daar niets meer van te zien en lijkt de strenge winter in een week tijd over te zijn gegaan in de lente. Rondom jouw graf zijn op het pleintje volop voorjaarsbloempjes te zien. Een mooi en positief gezicht. Over de periode waarin we dagelijks leven schrijf ik hier maar niets, want overal en op elk tijdstip is dat bijna het gesprek van de dag. Het is vandaag zondag en dat weet je wel waar we zijn. Daar moeten we ook wat steun verlenen. En omdat ik hier ook wifi heb, kan ik je dit berichtje even sturen. iedereen weet tegenwoordig wat wifi, maar het is zo'n vreemde gedachte dat jij hier niet mee in aanraking bent geweest op de manier waarmee wij er nu mee omgaan. Wat zou je er druk werk van gemaakt hebben en zeker op school. Enorm snelle ontwikkelingen op elektronicagebied. Maar ik heb het daar vaker over gehad.
Erg jammer dat onze kleinzoon dit jaar weer niet kan komen door het coronagedoe. Moeten daarin gewoon berusten, want het is gewoon een vorm van overmacht.
Ik kreeg tussen de regels door hier een telefoon van je broer hier. We hebben ook nog even gelachen om een soort van "telefoonscene". Wat dit inhoudt, vertel ik hier niet, maar ik ga er maar vanuit dat jij het wel snapt en er ook om hebt kunnen lachen. Daar laat ik het maar bij. Vandaag vast nog weer een telefoontje uit De Achterhoek. Dat is zoiets waardevols altijd.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Op de televisie was om 18.45 uur de bekerwedstrijd Heerenveen tegen Feyenoord begonnen. Toen het pauze was, keek ik tussendoor hier op de site en zag daar het berichtje voor je dat Ruben stuurde en dat ook een beetje voor ons was. Ik zat het op mijn telefoontje te lezen en heb het direct aan ma laten lezen. Zij was ook erg verbaasd en vond het net als ik ook prachtig.
Wij danken Ruben voor zijn prachtige woorden die ons als ouders na zoveel jaren nog altijd heel goed doen. Het is geweldig voor ons om te lezen dat jij ook na zoveel jaren nog altijd zo gewaardeerd wordt door een van je oud-leerlingen en daarbij aangeeft dat je zoveel leerlingen geraakt hebt met je eigen manier van lesgeven. Dit is wel vaker gezegd misschien, maar het blijft fijn zo af en toe weer iets van iemand te horen hoe zij jou als mens en docent hebben ervaren.
De voetbalwedstrijd is intussen weer begonnen, maar ik moest dit gewoon eerst even kwijt. Bedankt "Vader Ruben". 

Nog regelmatig denk ik terug aan de meest fijne leraar die ik ooit heb gehad. Nu ik zelf een kleintje heb besef ik me denk ik beter wat een enorme impact het moet hebben gehad op jullie als ouders, toen Maurice overleed. Ik hoop dat de gedachte dat hij in zijn veel te korte leven toch zo veel scholieren heeft geraakt met zijn eigen manier van lesgeven jullie troost geeft. Mij zal Maurice in ieder geval altijd bijblijven. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste en weer even bij je kijken. Ik ben net terug van een wandeling bij jou vandaan. Ik was met ma met de auto gekomen en ben lopend teruggegaan. Buurman Klaas was er ook bij.
Wat veel indruk maakte op ma en mij is de aanwezigheid van een roodborstje bij je graf. Die is er vaker en het vogeltje is absoluut niet schuw en vliegt absoluut niet weg en het is heel actief rondom jouw grafsteen. Het voelt gewoon erg fijn bij ma en mij.
Gisteravond heb ik telefonisch een heel lang en fijn gesprek gehad met een oud-leerlinge van mij van wie haar zoon op 18 jarige leeftijd is overleden ten gevolg van een verkeersongeluk. We voelden elkaar heel goed aan wat gevoelens betreft. Heel nadrukkelijk kwam het "heimweegevoel" aan de orde dat door beiden zo sterk wordt gevoeld bij het verlies van je kind. We hebben gelukkig ook nog over andere dingen van vroeger gesproken en het hele gesprek was positief. Na de coronaperiode zullen we elkaar in het echt ontmoeten, hebben we afgesproken.
Nu wachten op het telefoontje uit Borculo dat ongetwijfeld zal komen.
Dikke knuffel van ma. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Het is een rare tijd hier op aarde. Ze hebben het over het instellen van een avondklok. Ik ken dit alleen maar uit de geschiedenisboeken, maar het komt steeds dichterbij door Corona. Afgelopen zaterdag was mijn verjaardag en we hebben niemand op bezoek gehad. Puur uit voorzorg vanwege besmettingsgevaar. Andere jaren waren deze weken altijd erg druk door de toneelvoorbereidingen. Ook die voorstellingen gaan niet door.
Vandaag ook een extra trieste dag door de regen die de hele dag lang is gevallen. Hopelijk wordt het zo nog even droog.

Maar er was vandaag ook een lichtpunt voor ma en mij. Dat is ook de directe aanleiding tot dit schrijven. Toen ik vanmorgen opstond, bracht ma mij een door haar geopende envelop met daarin twee A4-blaadjes met daarop handgeschreven tekst van iemand die op een wel heel speciale manier over jou schreef. Het ging over haar als meisje van ongeveer zeven jaar dat haar warme herinneringen aan jou aan ons wilde vertellen en dat had voor haar een speciale oorzaak.. Het liefst zou ik de hele brief hier willen publiceren, maar vanwege de privacy kan dat helaas niet.
Dit meisje werd tijdens het sporten als kind gepest door een "pestkop" en jij kwam als kind toen al voor haar op. Jij ging toen tussen dit meisje en deze "pestkop" staan.
Ze schreef o.a.:"Maurice had niet veel woorden nodig om te laten weten aan deze pestkop dat hij kon afdruipen. Ik heb daarna ook nooit weer last gehad van deze jongen. Ik voelde me hierdoor veilig bij Maurice."
Zo vertelt ze allemaal wat jullie als kind op de sportschool van toen beleefden. Daar kan ik dus niet op ingaan, maar ik wil toch nog wel een paar citaten opschrijven die me erg raakten.
"Maurice had een heel fijne uitstraling, energie. Een beschermer, iemand waar je je veilig bij voelt en in mijn herinnering altijd goedlachs."
Een laatste citaat is: "Hij was voor mij een personificatie van veiligheid/bescherming."

Natuurlijk moeten deze uitspraken in de context worden gelezen, maar voor ons als ouders voelde deze brief als een warm bad. Echt zo mooi beschreven allemaal.
Deze brief voelde op deze trieste, druilerige dag als een groot cadeau Maurice. Jammer dat jij het nooit hebt geweten. Het voorval op zich zal ongeveer 40 jaar geleden hebben plaatsgevonden en als je de brief zou hebben gelezen, dan wist jij je het allemaal vast nog wel te herinneren. We zullen de brief bewaren. Helaas jammer dat je het zelf niet meer kunt lezen. Er zou vast een glimlach om je mond zijn verschenen.
Ik hoop niet dat ik de "privacywet" heb geschonden, maar ik wilde je dit zo graag laten weten.
Ma was ook ontroerd door deze brief.
Daarom een dikke knuffel van haar voor jou. Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Weer een maand verder. Vandaag 21 december en de kortste daag van het jaar weer. Totaal geen winterweer. De hele wereld staat wel op de kop door het virus dat zoveel op zijn kop zet. Eergisteren is ons "sterretje" al 14 jaar geworden. Onvoorstelbaar gewoon. Een echte jongeman in de dop.
Jammer dat we hem dit jaar ook niet kunnen zien door coronagedoe.
De feestdagen staan weer voor de deur en bij de voorbereiding wat het eten betreft, blijft jouw beeld in "kokskleren" altijd in mijn gedachten komen.
We zullen zien hoe we de komende dagen gaan doorbrengen , omdat er heel veel beperkingen zijn.
Heel veel liefs, dikke knuffel van ma.
Daag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Nu van november. Het is een echte herfstdag. De bladeren vallen in grote hoeveelheden naar beneden en niet alleen hier bij huis, maar ook bij jou. Ma en ik zijn vanmorgen weer druk bezig geweest om het blad op je graf te verwijderen, maar door de wind was het meer water naar de zee brengen. Moeder had weer mooie bloemen voor je meegenomen en het zicht op de bloemen doet de blaadjes wat vergeten. Morgen zullen we vast wel weer wat blad opruimen.
De zaterdagen zijn anders dan we gewend waren. Vaak even een bezoek aan voetbalwedstrijden van onze club die nu op heel hoog niveau speelt. Gek eigenlijk dat jij nooit veel met voetbal had, zoals ma en ik. Jouw aandacht ging vooral uit naar de zwarte band van judo of aanverwante sport. Voor jou was het nooit een vechtsport, maar een vorm van verdedigingssport. Heb je Hendrik ook al "ontmoet"? Kunnen jullie daar de draad weer oppikken?
Het is fijn dat we op deze wereldse denkwijze kunnen blijven converseren. Het geeft mij in ieder geval een goed gevoel op deze manier contact met jou te hebben en te houden. Hoe het echt zal zijn, weet immers niemand? Jij wel in ieder geval. Velen blijven zich met deze vraag bezighouden en leidt zelfs tot misverstanden en meningsverschillen in de wereld. Maar daar ga ik me hier maar niet mee bezighouden.
Ik ga straks nog een eind wandelen met onze nieuwe buurman die jij ook goed gekend hebt, maar niet als buurman. Als ik hier zo aan denk, merk ik ineens wat er allemaal verandert in de loop van tijd.

Van ma extra dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu weer een maand verder. Moeder even naar Meppeler ziekenhuis voor klein onderzoekje. Normaal ga ik altijd mee, maar door de coronacrisis is het beter dat ik niet meega en waarschijnlijk mag ik niet eens mee naar binnen. Je hebt geen idee in wat voor wereld wij tegenwoordig leven. Is maar beter ook.
De hele wereld staat min of meer op de kop. Ik ga er maar niet verder op in hier.
Ik zit nu voor het raam met laptop op mijn schoot en als ik naar buiten kijk, zie ik wel veertig vogeltjes die een graantje meepikken van wat andere vogeltjes morsen vanuit een voerbak die aan het vogelhuisje hangt. Het zijn bijna allemaal musjes. Af en toe komen er ook ook Turkse tortelduiven, houtduiven en meesjes. Heel wat kilo's voer gaat er door. Soms is er even geen vogel te bekennen, maar dan weet je dat er bijvoorbeeld een kat in de buurt is geweest of een roofvogel.

Na deze laatste zin getypt te hebben, ging de telefoon en was het je vriendin uit Borculo die ons weer belde vanwege de 21ste. We hebben waarschijnlijk wel een uur gesproken samen. Vele dingen zijn aan de orde geweest. Zowel over Staphorst als Berkelland en over beide families. Esther heeft intussen een baan als lerares Engels. Dat is het enige wat ik er hier maar over schrijf. Dat zal jou ontzettend goed doen. Je zou trots zijn geweest. Al heb je haar alleen maar als klein kind meegemaakt. Wat was het toch mooi geweest als je dit meisje ook nog had kunnen volgen in haar ontwikkeling. Nu een echte jonge dame. Maar zo zijn er zovele mensen bij wie ik jou dat graag had gegund. De tijd staat niet stil. In vroegere jaren hier heb ik het vaker gehad over het begrip tijd. Tijd die alle wonden zou helen bijvoorbeeld. Ik weet nu zeker dat dit voor mij in ieder geval niet geldt. Dat zal voor iedereen anders zijn. Je begrijpt dat we jou nog altijd missen lieve jongen.
Dikke knuffel en kus van ma die waarschijnlijk jou zal bezoeken na haar ziekenhuisbezoek.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer de 21ste. Nu al weer van september. Het gaat allemaal zo snel. Vandaag het begin van de herfst, maar ma en ik zitten nog lekker buiten onder de nieuwe overkapping met heerlijk schijnende zon erbij. Vanmorgen heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij de voetbalclub. Ik ga daar vaker heen en het is er vaak gezellig. Je weet vast wel welk soort gezelligheid ik bedoel.
Voor je vriendin was het een moeilijke tijd in verband met het overlijden van haar vader die jij vast ook hebt gekend, maar zeker weten doe ik dat niet, maar ik kan me haast niet voorstellen dat dit niet zo is , maar zal het zeker vragen.
Dit jaar geen toneelrepetities. Heel vreemd, eerlijk gezegd.Voor jou zal het moeilijk voor te stellen zijn wat bedoeld wordt met coronaperiode. Maar goed ook.
Voor ma en mij een rustige periode dit jaar wat het toneelgebeuren betreft. Hopelijk kan dit het volgend jaar weer.
Ik sluit nu eerst af en je krijgt dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. Tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,

Op dit moment zit ik in de wachtkamer van een dermatoloog in Assen. Je oom was er ook bij, maar die heeft zijn behandeling achter de rug en is met ma nu ergens gaan koffiedrinken. Moeder mocht vanwege corona niet mee naar binnen en heeft een paar uur in de auto gewacht. Ik moet in totaal vier uur blijven wachten vanaf 9 uur vanmorgen. Met ongeveer vijftig minuten ben ik aan de beurt voor een tweede behandeling.
Waarom ik hier nu even zit te schrijven aan je, is dat jij ons hier in de wachtkamer "vergezelde" vanmorgen. Toen Fokke en ik hier gingen zitten en er verder niemand in de wachtkamer zat, klonk opeens "Angels" door de wachtkamer. We wisten allebei niet wat we hoorden. Bestaat toeval? Ik heb het er vaker over gehad, maar het horen van "Angels" deed ons jouw "aanwezigheid" voelen in ieder geval en voelde als een vorm van hulp en steun.
Dat wilde ik je even laten weten.
Ik wacht nu op mijn beurt voor de verdere behandelingen en wacht verder ook maar op de dingen die nog komen.
Liefs, knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,

Vandaag weer een 21ste. Ongelooflijk, wat gaat de tijd snel en wat is er weer veel gebeurd hier. De laatste weken waren we hier bezig met een nieuwe overkapping en het was heet en Corona speelde een rol. Ik zou er wel een boek over kunnen schrijven, maar het enige wat ik er nu van zeg, is, dat we de overkapping sinds gisteravond kunnen gebruiken en op dit moment zit ik er heerlijk onder te typen om jou dit berichtje te sturen. We hopen in ieder geval dat we vanaf nu van ons "buitenverblijf" in ons achtertuintje kunnen genieten. Er moet nog weer geverfd worden en de ruimte moet nog voorzien worden van lampen en dat soort dingen, maar het voelt goed in ieder geval.
Vorige week kreeg ik de Stentor van de achterbuurvrouw met daarin een grote foto en een uitgebreid verslag van je oud-leerlinge Francien Regelink die haar tweede boek heeft geschreven. Het eerste droeg ze op aan jou en dit boek gaat over ADHD. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar deze vorm van "drukte" bij haar, heb jij wel meegemaakt in ieder geval, maar ik weet niet of dit verschijnsel in jouw tijd wel als zodanig werd benoemd. Het artikel was leuk om te lezen.

Gisteravond troffen we bij jouw graf de vader van een vroegere sportvriend van jou uit Zwartsluis. Zijn vrouw kwam uit Stadskanaal en was een vroegere straatgenoot van mij en zij was twee jaar geleden overleden. Hij vertelde ook dat wanneer jij bij hen binnenkwam thuis, je haar altijd flink in je armen sloot en stevig beetpakte en haar begroette met de woorden: "Hallo mijn lieverd". We hebben heel wat verhalen gehoord wat er in de loop van de jaren allemaal gebeurd was daar.

Ik ga nu koffiedrinken met je moeder die net teruggekomen is van de fysio.
Veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice.